Rymanów Zdrój- jest to miejscowość uzdrowiskowa, dzięki odkryciu źródeł mineralnych w roku 1876. Jednak dopiero w roku 1996 została utworzona wieś Rymanów Zdrój. Uchwałę przyjęła Rada Miasta w Rymanowie. Została ona utworzona z obszarów innych wsi takich jak Deszno, Wołtuszowa i część miejscowości Posada Górna. W tamtym czasie w okolicy oprócz kilku gospodarstw nie było innych zabudowań. Fundatorem uzdrowiska był właściciel Rymanowa – Stanisław Potocki. W niedługim czasie wybudowano na tych terenach pijalnię wód, łazienki i zakład kąpielowy. Pierwszą kolonię leczniczą dla dzieci otworzono w roku 1885. W roku 1893 rzeka Tabor wylała i zalała okolice Rymanowa Zdroju. W tym czasie trwała epidemia cholery.
Obie wojny bardzo zniszczyły miejscowość. W latach 1911 i 1913 uzdrowisko nawiedziło kilka pożarów, niszcząc drewniane zabudowy. W czasie II Wojny Światowej doszczętnie spalony został tzw. Dom Zdrojowy. Odbudowa uzdrowiska rozpoczęła się po zakończeniu wojen oraz po przejęciu dóbr tego terenu przez państwo. Wybudowano sanatoria dla dzieci oraz dla osób starszych. Później powstał również wyciąg narciarski.
Rymanów Zdrój leży nad rzeką Tabor i jej dopływem Czarnym Potokiem. Miejscowość znajduje się w dolinie Taboru, pomiędzy Wzgórzami Rymanowskimi. Źródła „Celestyna”, „Tytus” i „Klaudia” wypływają prosto z piaskowcowego podłoża.
Jan Rąb, Iwonicz Zdrój, Rymanów Zdrój i okolice –przewodnik. Warszawa 1974
Stefan Stefański, Sanok i Okolice- przewodnik turystyczny. Sanok1991
Janusz Michalak, Rymanów Zdrój i okolice przewodnik turystyczno-krajoznawczy . Krosno 2003
Irena Florian
