Dawna greckokatolicka cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Matki Boskiej we Wróbliku Szlacheckim obecnie pełni funkcję kościoła rzymskokatolickiego pod wezwaniem Serca Pana Jezusa. Na katolicką świątynię została zaadaptowana w 1946 roku po licznych wysiedleniach grekokatolików.
Cerkiew wybudowano w 1869 roku. Remont przeszła w 1923 roku.
Jest to drewniany obiekt o konstrukcji zrębowej. Oszalowany i trójdzielny.
Prezbiterium świątyni zamyka się trójbocznie. Od wschodu łączy się ze starą zakrystią, zaś od północy z nową. Ma zwierciadlane sklepienie. Nawa o płaskim stropie jest szersza, powstała na planie prostokąta. Jej ściany są rozczłonkowane przyściennymi słupami.
Od zachodu znajduje się węższy babiniec, który przechodzi w wieżę. Przed nim jest mała kruchta powstała w XX wieku. Wschodnia ściana babińca posiada dwa prostokątne przezrocza do nawy.
Okna świątyni zostały powiększone w XX wieku. Dachy świątyni są dwuspadowe i pokryte blachą. Na kalenicach widnieją dwie niskie, ośmioboczne wieżyczki z baniastymi hełmami. Nad babińcem znajduje się niska kwadratowa wieża, którą zwieńcza ośmioboczny baniasty hełm.
W środku świątyni można zobaczyć figuralną polichromię wykonaną przez jaśliskiego malarza, Pawła Bogdańskiego w 1871 roku; resztki ikonostasu z około 1870 roku, kamienną kropielnicę w kształcie kielicha z II połowy XIX wieku oraz promienistą monstrancję z plakietkami przedstawiającymi Boga Ojca, Ducha Św. i dwa aniołki z 1840 roku, którą ufundowali Jan Kowalczuk i Bazyli Podlaszecki.
Anna Twardy
Na podstawie:
Śnieżyńska-Stolotowa E., Stolot F., „Katalog Zabytków Sztuki. Krosno, Dukla i okolice”, Warszawa 1977.
