Rymanów jest miejscowością położoną na lewym brzegu rzeki Tabor. Miasto znajduje się na wysokości 352 m n.p.m. Zostało założone w latach 1272-1378 przez Władysława Opolczyka, który był namiestnikiem króla Ludwika Węgierskiego. Dzięki niemu w 1376 roku miała miejsce lokacja miasta na prawie magdeburskim. Najpierw miejscowość nosiła nazwę „Ladisslavia”, która powstała od imienia założyciela miasta. Obecna nazwa miejscowości pochodzi od imienia wójta Reymana, została nadana w czasie panowania króla Władysława Jagiełły. Na przełomie XIV i XV w. Rymanów, a także przyległe miejscowości, należały do Iwana z Goraja. W latach 1503 i 1506 król Aleksander I nadał miejscowości Rymanów przywilej odbywania jarmarków. W roku 1589 miejscowość liczyło ok. 560 mieszkańców. Przed laty to miasto było jednym z najważniejszych na Podkarpaciu ośrodków handlu winem węgierskim. W XVII i XVIII wieku Rymanów został zniszczony przez wiele pożarów. Od roku 1870 miasto zostało własnością hrabiów Anny i Stanisława Potockich. Do roku 1944 Rymanów był prywatnym miastem.
Stanisław Wyspiański napisał o Rymanowie między innymi w wierszu „Hej, las rymanowski za mgłą”.
Rozwój przemysłu naftowego na Podkarpaciu spowodował budowę transwersalnej linii kolejowej, która została poprowadzona tylko 4 km od miasta. Budowa tej trakcji sprzyjała rozwojowi rzemiosła i handlu.
W czasie trwania I Wojny Światowej miejscowość stała się miejscem kwaterunku oddziałów pochodzących z Austrii, a także miejscem mobilizacji polskich organizacji paramilitarnych. W roku 1914 przez miasto przeszły wojska rosyjskiej, które spowodowały wiele szkód w mieście oraz wśród ludności miejskiej. Dopiero w dwudziestoleciu międzywojennym Rymanów został odbudowany. Później rozpoczęto rozbudowę miasta. Zatroszczono się również o jego rozwój gospodarczy i kulturalny, a także o działalność towarzystw polskich i żydowskich. W tym czasie ludność żydowska stanowiła około 1/3 mieszkańców miasta.
II Wojna Światowa przerwała rozwój miasta. Walki z jednostkami niemieckimi doprowadziły miasto do całkowitej ruiny. W 1939 roku miasto zostało przejęte przez Niemców, natomiast w 1944 roku miejscowość zajęli Rosjanie. W bliskiej odległości od miasta okupanci otworzyli obóz zagłady, w którym zamordowano ludność żydowską oraz eksterminowano około 10 tysięcy jeńców radzieckich. W licznych więzieniach i tzw. miejscach straceń zabijano również polskich mieszkańców Rymanowa.
Obecnie miasto liczy ok. 3700 mieszkańców.
W miejscowości na samym środku rynku znajduje się ufundowany przez wojewodę wołyńskiego, Józefa Ossolińskiego kamienny, barokowy kościół, który został wybudowany w 1780 roku.
Natomiast przy drodze w kierunku Krosna znajduje się dom z izbą pamiątek po Ignacym Bieleckim. Był on lekarzem oraz społecznikiem. W roku 1944 został laureatem nagrody Nobla w dziedzinie badań magnetycznych właściwości jąder atomów.
Jan Rąb, Iwonicz Zdrój, Rymanów Zdrój i okolice –przewodnik. Warszawa 1974
Stefan Stefański, Sanok i Okolice- przewodnik turystyczny. Sanok1991
Janusz Michalak, Rymanów Zdrój i okolice przewodnik turystyczno-krajoznawczy . Krosno 2003
Irena Florian
